Παραμονή των Χριστουγέννων, έτρεξα βιαστικός σ’ ένα πολυκατάστημα να τελειώσω τις αγορές των δώρων, για τις γιορτές των Χριστουγέννων και του νέου έτους.
Μέσα στην πολυκοσμία, τα έβαλα με τον εαυτό μου που δεν το είχα κάνει νωρίτερα. Είχα τόσες άλλες εκκρεμότητες να τελειώσω…
Τα Χριστούγεννα πραγματικά γίνονται κάθε χρόνο και πιο αγχωτικά, πιο κουραστικά. Πόσο θα ήθελα να κοιμηθώ τώρα και να ξυπνήσω μετά τις γιορτές, σκεφτόμουν.
Παρ’ όλα αυτά, συγκράτησα το θυμό μου και πήγα στο τμήμα των παιχνιδιών, να βρω τα δώρα που ήθελα. Άρχισα να βρίζω και να διαμαρτύρομαι για τις τιμές. Αξίζει τον κόπο, σκεφτόμουν, να αγοράζεις τόσο ακριβά παιχνίδια για τα παιδιά, τα οποία σε λίγο καιρό θα τα σπάσουν, θα τα χαλάσουν, θα είναι άχρηστα;
Ενώ έψαχνα για παιχνίδια, παρατήρησα ένα μικρό αγόρι, περίπου 5 ετών, να κρατά σφιχτά στο στήθος του μια κούκλα. Χάιδευε τα μαλλιά της και την κοίταζε λυπημένος.
Μου κίνησε την περιέργεια. Αναρωτήθηκα. Αγόρι και να παίζει με κούκλες; Ή μήπως την προόριζε για κάπου αλλού;
Στη συνέχεια, το μικρό αγόρι πήγε δίπλα σε μια γριά γυναίκα. «Γιαγιά είσαι σίγουρη ότι τα χρήματά μου δεν φτάνουν για να αγοράσω την κούκλα;» τη ρώτησε.
Η γριούλα απάντησε: «Ξέρεις παιδί μου ότι τα χρήματα δεν είναι αρκετά για να την αγοράσεις»
Στη συνέχεια, του ζήτησε να μείνει εκεί για 5 λεπτά, ενώ πήγε να ψάξει για κάτι άλλο στο κατάστημα.
Το μικρό αγόρι εξακολουθούσε να κρατάει την κούκλα στα χέρια του.
Πήγα κοντά στο μικρό αγόρι.
«Τι θα την κάνεις την κούκλα;» το ρώτησα.
«Είναι η κούκλα που άρεσε πολύ στην αδελφή μου. Την ήθελε πολύ για δώρο αυτά τα Χριστούγεννα και ήταν σίγουρη ότι θα την έφερνε ο Αη Βασίλης» μου είπε.
«Ίσως, ίσως ο Αη Βασίλης, να την φέρει στην αδερφή σου» του απάντησα.
«Όχι, δυστυχώς ο Αη Βασίλης δεν μπορεί να της τη δώσει εκεί που είναι τώρα» μου απάντησε με βουρκωμένα μάτια.
«Εγώ όμως, θέλω να δώσω την κούκλα στη μητέρα μου, να τη δώσει στην αδερφή μου όταν συναντηθούν. Η αδερφή μου έφυγε, είναι κοντά στο Θεό. Ο μπαμπάς μου λέει, ότι και η μητέρα μου σύντομα θα πάει να τη βρει εκεί πάνω. Έτσι σκέφτηκα, ότι θα μπορούσε να πάρει τη κούκλα μαζί της και να τη δώσει στην αδερφή μου που τόσο πολύ την ήθελε.» συνέχισε να μου λέει λυπημένα.
Η καρδιά μου σχεδόν σταμάτησε. Το μικρό αγόρι με κοίταξε και συνέχισε..
«Είπα στο μπαμπά μου, να πει στη μαμά να μη φύγει πριν γυρίσω πίσω από τα ψώνια»
Τότε μου έδειξε μια πολύ ωραία φωτογραφία του, όπου ήταν γελαστός και μου είπε:
«Θέλω επίσης η μαμά μου να πάρει αυτή την φωτογραφία μαζί της, για να μη με ξεχάσει. Την αγαπώ τη μαμά μου και δεν θέλω να φύγει, αλλά ο μπαμπάς μου είπε, ότι πρέπει να πάει κοντά στην αδερφούλα μου».
Στη συνέχεια, κόλλησε πάλι το λυπημένο βλέμμα του πάνω στη κούκλα.
«Για δώσ’ μου το πορτοφόλι σου να μετρήσουμε πάλι τα χρήματα, να δούμε αν φτάνουν να αγοράσεις την κούκλα» του είπα με προσποιητό χαμόγελο.
Γρήγορα, το μικρό αγόρι, έβγαλε το πορτοφόλι από την τσέπη του και μου το έδωσε. Χωρίς να το καταλάβει, έβαλα μερικά χρήματα μέσα στο πορτοφόλι κι αρχίσαμε το μέτρημα .
Ω!!! Τα χρήματα ήταν αρκετά για την κούκλα και περίσσευαν κιόλας.
«Σε ευχαριστώ Θεέ μου που μου έστειλες χρήματα» είπε το αγόρι με ένα πικρό χαμόγελο.
Στη συνέχεια, με κοίταξε και πρόσθεσε: «Ζήτησα χθες στην προσευχή μου από το Θεό, να μου στείλει χρήματα για την κούκλα της αδερφής μου και με άκουσε. Ήθελα όμως να είχα παραπάνω χρήματα για να αγοράσω ένα λευκό τριαντάφυλλο για τη μανούλα μου. Δεν τα ζήτησα από τον Θεό. Σκέφτηκα, ότι ίσως του ζητούσα πολλά. Όμως Αυτός μου έστειλε αρκετά, ώστε να αγοράσω και την κούκλα για την αδερφούλα μου και το λευκό τριαντάφυλλο για τη μανούλα μου. Η μαμά μου αγαπά πολύ τα λευκά τριαντάφυλλα»
Λίγα λεπτά αργότερα, η γριά επέστρεψε, ενώ εγώ έκαμα στροφή και απομακρύνθηκα. Συνέχισα τα ψώνια μου, σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση απ’ αυτή που ήμουν όταν μπήκα στο κατάστημα. Δεν μπορούσα να βγάλω στιγμή από το μυαλό μου, το μικρό αγόρι.
Ξαφνικά θυμήθηκα ένα άρθρο τοπικής εφημερίδας δύο ημέρες πριν, η οποία αναφερόταν σ’ ένα δυστύχημα με ένα μεθυσμένο οδηγό φορτηγού, που χτύπησε ένα αυτοκίνητο όπου υπήρχε μία νεαρή γυναίκα και ένα κοριτσάκι.
Το κοριτσάκι πέθανε αμέσως, ενώ η μητέρα έμεινε σε κώμα σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Οι γιατροί δεν της έδιναν καμιά ελπίδα για ζωή. Από στιγμή σε στιγμή το μοιραίο μπορεί να ερχόταν.
Δύο ημέρες μετά από αυτή τη συνάντηση με το μικρό αγόρι, διάβασα στην εφημερίδα ότι η νεαρή γυναίκα πέθανε. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην επιθυμία μου και πήγα και αγόρασα ένα μάτσο λευκά τριαντάφυλλα. Πήγα στη εκκλησία όπου είχαν πάει τη νεκρή μητέρα, για τον τελευταίο αποχαιρετισμό από τους δικούς της.
Πάνω στο φέρετρό της, ανάμεσα στα χέρια της, ήταν η φωτογραφία του μικρού αγοριού, η κούκλα και ένα όμορφο λευκό τριαντάφυλλο.
Έφυγα μετά από λίγο, κλαίγοντας, αισθανόμενος ότι η ζωή μου είχε αλλάξει για πάντα.
Είναι σκληρό κι απάνθρωπο. Η αγάπη του μικρού αγοριού για τη μαμά του και την αδελφή του ήταν συγκλονιστική. Τώρα, η μητέρα με τη αδερφή, άγγελοι, μαζί εκεί ψηλά. Το μικρό αγόρι μακριά από δυο πολυαγαπημένα του πρόσωπα που δεν θα ξαναδεί.
Μια όμορφη οικογενειακή σχέση, που σε κλάσματα του δευτερολέπτου, ένας μεθυσμένος οδηγός, κατάφερε να καταστρέψει για πάντα.
Όταν πίνουμε, ας μη σκεφτόμαστε το αλκοτέστ. Να σκεφτόμαστε τον κίνδυνο, να αφαιρέσουμε μια ζωή, ή να χάσουμε τη δική μας. Να σκεφτόμαστε τους ανθρώπους που είναι καθηλωμένοι σε ένα αναπηρικό καρότσι εξ αιτίας ενός τροχαίου, από μεθυσμένο οδηγό.
Αν σας άρεσε,πατήστε
